شيداترين شيدا

عشق یعنی خون دل یعنی جفا عشق یعنی درد و دل یعنی صفا عشق یعنی یک شهاب و یک سراب عشق یعنی یک سلام و یک جواب عشق یعنی یک نگاه و یک نیاز عشق یعنی عالمی راز و نیاز 

عشق کلید شهر قلب است به شرط آنکه قفل دلت هرز نباشد که با هر کلیدی باز شود

خواستم خودمو گول بزنم

همه ی خاطراتمو انداختم یه گوشه

و گفتم:  دیگه فراموش

 یه چیزی ته قلبم خندید و گفت: یادمه..

شايد زياد خاموش ماندم

شايد وقت گفتن باشد

اما هر چه مينگرم گوشي شنوا نميابم

مي خواهم تو را در حرفهاي بي كلام بسرايم

 مي خواهم دوباره عاشق شوم

سرنايت را بنواز و سكوت را بشكن

دستان گرمت را به من بده

و گاه گداري با من حرف بزن

مرا به سوي خود بخوان

تا انسوي ماه تو را لمس كنم

تا با چشمانت ستاره ها را نظاره كنم

و سكوت غريب دلم را بشكنم

دستان گرمت بر پهناي دلم نقش ميزنند

ناگفته ها گفته شدند وناشنيده ها شنيده

و اينك ...

دلم را مبدل به يك شاخه احساس خواهم كرد

تا به تو تقديم كنم

هرگز از بی کسی خویش مرنج

هرگز از دوری این راه مگو

و از این فاصله ها که میان من وتو ست

و هر آنگاه که دلت تنگ من است

آخرین شعر مرا قاب کن و پشت نگاهت بگذار

تا که تنهاییت از دیدن من جا بخورد

و بداند که دل من تا به ابد با توست

و همین نزدیکیست....

از انسانها غمی به دل نگیرزیرا خود نیز غمگینند!

زیرا با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند!

زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند.

پس دوستشان بدار حتی اگر دوستت نداشته باشند...

از ديروزها به دنبالت دويدم و به اميد ديدارت به امروز رسيدم ولي افسوس...!

افسوس که تو به فرداها سفر کردي

می خواستم بهت بگم چقد پریشونم

دیدم خود خواهیه,دیدم نمی تونم

تحمل می کنم بی تو به هر سختی

به شرطی که بدونم شاد و خوشبختی

به شرطی بشنوم دنیات آرومه

که دوسش داری از چشمات معلومه

یکی اونجاست شبیه من,یه دیوونه

که بیشتر از خودم قدرت و می دونه

چی کار کردی که با قلبم,به خاطر تو بی رحمم

تو میخندی چه شیرینه,گذشتن,تازه می فهمم

تو رو می خوام,تموم زندگیم اینه

دارم میرم,ته دیوونگیم اینه

نمی رسه به تو حتی صدای من

تو خوشبختی,همین بسه برای من

تو خوشبختی,همین بسه برای من

قشنگ ترین کلمه ای که الان به ذهنت میرسه چیه ؟

بدون رنگ
با نوک انگشت‌هات
مرا بر تنم نقاشی کن
فقط
چشم‌هايم را باز بکش.

به شمارش نشتم ...
يک روز ....
دو روز ...
يک هفته ...
يک سال ....
يک عمر ....!

آري يک عمر .
يک عمر به پاي تو خواهم نشست .
با مهرباني هايت خو گرفته ام .
مرگ هم توان گسيختن عشق من را ندارد .

و امروز را ...
امروز که روز توست .
امروز که میخواهم، با دو دست عشق را ، در تار تار گيسوانت بپيچانم !
امروز که میخواهم ، با فشار بوسه هايم ، لبان زيبايت را به بازي در آورم !
امروز که میخواهم  ، کمان ابروهايت ، قلب کوچکم را نشانه گيرد !
امروز که ... ، نگاه ناز چشمان قشنگت ، مرا بيخود از اين زمانه می کند !

و امروز ...
از راهي دور ، اما نزديک تر از فشار دولب بر روي هم ....
با بغضي که از حسرت نديدن چند روزه ات به دل دارم ...
با صدايي که از عمق وجودم بر آميخته ...
سر بلند تر از همه ي عاشقان .

به تو ميگويم ...
با هر دم و باز دمم ...
به تو اي همسر آسمانی من ...
به تو اي محکمترین تکیه گاه مشرقي ....
به تو ميگويم .
امروز ، فراوان تر از هر روز ديگر ، دوستت دارم .

"دوستت دارم "

چشم هايم زشكوفايي عشق تو فقط مي خواند

كاش مي دانستي

عشق من معجزه نيست

عشق من رنگ حقيقت دارد

اشك هايم به تمناي نگاه تو فقط مي بارد

كاش مي دانستي

یه کسی هست كه احساس تو را مي فهمد

یه کسی از تب عشق تو دلش مي گيرد

یه کسی از غمت امشب به خدا مي ميرد

كاش مي دانستي

تو فقط مال مني

تو فقط مال همين قلب پر احساس مني

شب من با تو سحر خواهد شد

تو نمي داني من

چه قدر عشق تو را مي خواهم

تو صدا كن من را

تو صدا كن من را كه پر از رويش يك ياس شوم

تو بخوان تا همه احساس شوم

كاش مي دانستي

شعرهاي دل من پيش نگاه تو به خاك افتاده است

به سرم داد بزن

تا بدانم كه حقيقت داري

تا بدانم كه به جز عشق تو اين قلب ندارد كاري

باز هم اين همه عشق

اين همه عشق براي دل تو ناچيز است

آسمان را به زمين وصل كنم؟

يا كه زمين را همه لبريز ز سر سبزي يك فصل كنم؟

من به اعجاز دو چشمان تو ايمان دارم

به خدا تو نباشي

بي تو من يك بغل احساس پريشان دارم

بازهم برای تو مینویسم تا بدانی که یادتو در لحظه لحظه من جاریست.

باز هم از دیوارهای فاصله عبور میکنم ودر ژرفای لحظه باتوبودن گم میشوم

و در آن لحظه رویایی اوج در دریای بی پایان چشمانت غرق میشوم

تا در آن لحظه در نگاه تو گم شوم تا خودم را بیابم واز زندان لحظه های بی تو رها شوم.....

شاید بتوانم به رویای با توبودن برسم

و چه رویای شیرینی است رویای با توبودن رویایی که دست من را به دستان گرم تو میرساند

آنگاه من در گرمای وجود تو ذوب میشوم در آن زمان دیگر زبان از سخن گفتن عاجز است.

در این رویای دلنشین تنهای دلهای ما هستند که باهم نجوا میکنند

 گویی از پیوند دستهای ما روح ما هم به هم پیوند خورده

و چه زیباست رویای با توبودن......."

ای که بر لبهای ما طرح تبسم می شوی

    دعوت ما بوده ای  ,  مهمان  مردم  می شوی  

حالا که رفتنی شده ای طبق گفته ات

باشد، قبول...لااقل این نکته را بدان:

آهن قراضه ای که چنان گرم گرم گرم

در سینه می تپید،

  دلم بود...

   نا مهربان..

عاشقت خواهم ماند بی آنکه بدانی دوستت خواهم داشت بی آنکه بگویم درد دل خواهم گفت بی هیچ گمانی گوش خواهم داد بی هیچ سخنی در آغوشت خواهم گریست بی آنکه حس کنی در تو ذوب خواهم شد بی هیچ حراراتی اینگونه شاید احساسم نمیرد

هیچ وقت دلت نگیره... منتظرت می مونم...

بخون اما به دل نازکت نگیر...

تو می آیی.یقین دارم كه می آیی...

 زمانی كه مرا دربستر سردی میان خاك بگذارند

تو می آیی یقین دارم كه می آیی

.پشیمان هم......

دو دستت التماس آمیز،می آید بسوی من

ولی پر میشود از هیچ،دستی دست گرمت را نمی گیرد.....

صدایت درگلوبشكسته وآلوده باگریه

به فریادی مرا با نام میخوانی و میگویی كه؛

 همه فریاد خشمت را،به جرم بی وفایی ها،دورنگی ها،جداییها،بروی صورتم بشكن......

سرم بشكن،دلم را زیر پا له كن،ولی بر گرد!

مروای مهربان بی من،كه من دور از تو تنهایم....!

ولی چشمان پر مهری،دگر برچهره ی مهتاب مانندت نمی ماند...........!

لبانی گرم با شوری جنون آمیز،نامت را نمی خواند........!

 دگر آن سینه ی پر مهر آن سد سكندر نیست

 كه سر بروی آن بگذاری و درد درون گویی...........!

دو دست كوچكش،با پنجه هایی نرم و لغزنده

میان زلفهای تو بازی نمی گیرد،پریشانش نمیسازد.....!

 هزاران باره هستی را به پای تو نمی بازد.زن كوچك چه خاموشست.........!

 تو می آیی، زمانی كه نگاه گرم من دیگر به روی تو نمی افتد

 هراسان،هر كجا،هر گوشه ای، برق نگاهت را نمی پاید

 مبادا كه نگاهت بر نگاه دیگری افتد................!

 محالست این كه بتوانی مرا دیگر بگریانی

برنجانی

 ولی افسوس آن پیكر كه چون نیلوفری افتاده بر خاك است

 دگر با شوق روی شانه هایت سر نمی آرد

 به دیوار بلند پیكرگرمت نمی پیچد

 جدا از تكیه گاهش در پناه خاك می ماند ودر آغوش سرد گور می پوسد

و گیسوی سیاهش حلقه حلقه بر سپیدی های آن زیبا لباس آخرینش نرم می لغزد

 جدا از دستهای گرم و زیبا و نجیب تو دگر آن دستها هرگز بر آن گیسو نمی لغزد

 پریشانش نمی سازد

دلی آنجا نمی بازد تو با عشق و محبت باز میایی

 آن گرما به جانم در نمی گیردی نمی بخشد

 اگر صدها هزاران بوسه ازپا تا سرم ریزی؛

دگر مستی نمی بخشد یقین دارم كه می آیی

بیا ؛ تا آخرین دم هم قدم های تو بالای سرم باشد

 نگاهت غرق دراشك پشیمانی بروی پیكرم باشد....

دلت را جا گذاری شاید آنجا؛ تا كه سنگ بسترم باشد

محالست این كه بتوانی مرا دیگر بگریانی،برنجانی...

خيلي سخته چيزي رو كه تا ديشب بود يادگاري
صبح بلند شيو ببيني كه ديگه دوسش نداري
خيلي سخته كه نباشه هيچ جايي براي آشتي
بي وفا شه اون كسي كه جونتو براش گذاشتي
خيلي سخته تو زمستون غم بشينه روي برفا
مي سوزونه گاهي قلبو ، طعم تلخ بزي حرفا
خيلي سخته كه ببيني كسي عاشقيش دروغه
چقدر از گريه ي اون شب ، چشم تو سرش شلوغه
خيلي سخته اون كسي كه گفت واسه چشات ميميره
بره و ديگه سراغي از تو و نگات نگيره
خيلي سخته كه ببينيش توي يك فصل طلايي
كاش مجازات بدي داشت توي قانون بي وفايي
خيلي سخته

عشق من منو صدا كن ، منو از خودم رها كن

     تو اتاق مرده ي دل ، آتشي تازه به پا كن ، تو منو از نو بنا كن

عشق من منو صدا كن ، قصه مو بي انتها كن

       روبروت آينه بگذار ، ابديتي بنا كن  ، عشق من منو صدا كن

قصه ي نگفته ام من ، تو بيا روايتم كن

عشق من مرمتم كن ، از عذابم راحتم كن ، عشق من منو صدا كن

    اي صداي تو نهايت  ، راهي رهايتم كن

عشق هديه ايست جاوداني

و من چه عاجزانه افقهاي طلايي نگاهت را

با هزاران تمنا جستجو مي كنم

و قصه تنهايي را در آسمان آبي نگاهت در ميان مي گذارم

نسيم اشكي كه در نگاهت موج مي زند

باراني از عشق بود براي باغ روياهايم

و دلم چه بي قرار براي نگاه عاشقت مي تپد

در دل شبهاي تاريك وجودم

به جستجوي روشنايي وجودت مي گردم

به آفتاب گرداني مي مانم

كه هر صبح به اميد آفتاب وجود تو سر از خواب بر مي دارم

و خوب مي دانم گلبرگهاي نازك وجودم را

باد سرد خزان در هم فرو مي ريزد

و جوانه نا شكفته اميدم به دور از تو مي خشكند

اما با اين اصاف مي دانم

قلبم كوچكتر از آني است كه ظرفيت خوبي هاي تو را داشته باشد

اما در سكوت پر از فرياد خود مي گريم و مي گويم

با همين قلب كوچك و به وسعت تمام خوبي ها و سادگي هايت

دوستت دارم

قرار نبود...

برای همه آنهایی که بی تقصیرند

نتها برایت می نویسم خودت خواستی تقصیر من نبود

قلبم يخ كرده....

مغزم غفل كرده....

چيزي كه دلم بخواد و در موردش بنويسم گم شده

از عشق بگم ....

از انتظار....

از درد جدايي....

از نارفيقي....

از بي وفايي....

نمي دونم

نمي دونم

هيچ كدوم از اينا آرومم نمي كنه

ديگه هيچ كدوم از اينا برام معني نداره

اصلا چه فايده اي داشت اين نوشته ها و گفتن ها

اين همه از عشق و دوستي نوشتم ، چي شد

به كجا رسيدم....

اوني كه بايد مي فهميد ، نفهميد

اوني كه بايد رسم وفا ياد مي گرفت ، نگرفت

ديگه به هيچي اعتماد ندارم

تمام كتابهاي شعرمو زيرو رو كردم

هيچ كدومش نمي تونند حال دلمو بگه

تمام باورمو ازم گرفت....

وقتي صفحه هاي تقويم رو ورق مي زنم....

وقتي بارون مياد....

وقتي برف مياد....

وقتي ساعت 8 صبح ميشه....

وقتي تمام خاطره ها مثل فيلم جولو چشام به حركت در مياد

چقدر عذاب آور كه ....

بخواهي براي كسي يار باشي

همدم باشي

از همه مهم تر

رفيق باشي

اما اون به جاي همه ي اينا

تورو بشكنه ، خوردت كنه

دیگه چي برات ميمونه كه بخواهي از اون بنويسي

دلم ميخواد برم....

 برم يه سفر دورو دراز....

جايي كه ديگه هيچ كسي دلمو نشكونه

ديگه به قلبم ، احساسم و باورم بازي نكنه

جايي كه آدم هاش معرفت داشته باشند

جايي كه قدر همو بدونند

به نا كجا آباد....   

رفیق من سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام

هیچکی نمیفهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم

مجنونمو دلزده از لیلیا
خیلی دلم گرفته از خیلیا

نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم پیر تو ای جوونی

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

اگر بیای همونجوری که بودی
کم میارن حسودا از حسودی

صدای سازم همه جا پر شده
هر کی شنیده از خودش بیخوده

اما خودم پر شدم از گلایه
هیچی ازم نمونده جز یه سایه

سایه ای که خالی از عشقو امید
همیشه محتاجه به نور خورشید

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

چقدر دل نگران ايستاده اي ماه من

هميشه تلخ وگران ايستاده اي ماه من

تو هم شبيه مني، از تبار ققنوسي

هزار شعله به جان ايستاده اي ماه من

ميان چشم تو غرقند رودهاي جهان

سكوتِ در فوران ايستاده اي ماه من

به سرو قامت تو دل سپرده شاعر مست

فقط تويي كه چنان ايستاده اي ماه من

سخن زهجرت و پاييز مگو بهار دلم

بمان،هميشه بمان،ايستاده اي ماه من

 حتما خبرم کنید.دوستتون دارم.

از روزگار دلم گرفته.

                           از این تکرار دلم گرفته.

                                                                    دلم می خواد گریه کنم.

                                                                                          بارون ببار٬ دلم گرفته

بودم و کسی پاس نمی داشت که هستم

                                                          باشد که نباشم و بدانند که بودم

You are a special Valentine
With a heart so full of love

Each memory and thought we share

Was sanctioned by God above

We will keep this love together

Every friendship along the way

May it continue with joy and laughter

On this special Valentine's Day

نخون برام آواز تلخ رفتن

سخته برام ازعشق تو گذشتن

بی تو مثل چکاوکی غریبم

که بالشو با تیرغم شکستن

بغض گریه تو گلوم

زنجیرغصه به پام

تو منو تنها نذار

بوی غم داره صدام

دیگه شعرعاشقونه بی تو واسه کی بخونم

توی این ایل پریشون به امید کی بمونم

دست نیازمو بگیر که خسته شد بی تو بودن برام عذاب

صدای سازمو بشنو که می خونه بی تو شادی برام سرابه

بغض گریه تو گلوم

زنجیر غصه به پام

تو منو تنها نذار

بوی غم داره صدام

خیلی سخته توی آلونک تنهایی نشستن

با دلی لبریز فریاد ، لب صد شکوه رو بستن

تموم حرفا رو من ، نمی شه با تو بگم

ولی سربسته بدون ، که می شم طعمه ی غم

بغض گریه تو گلوم

زنجیر غصه به پام

تو منو تنها نذار

بوی غم داره صدام

از زندگی و این همه تکرار خسته ام .

از های و هوی کوچه وبازار خسته ام.

دلگیرم از ستاره و آزرده زماه

امشب دگر زهر کوچه و هر کار خسته ام.

بیزارم از خموشی تقویم روی میز و

دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام.

از او که گفت یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بیمار خسته ام.

تنها و دلگرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیار خسته ام.

وقتي برگي رو زمين مي افته

حس ميکنم گريه ي بي صداشو

حس ميکنم چي ميگذره تو قلبش

وقتي ميبينه مرگ لحظه هاشو

آخه من هم يه برگ خشک و زردم

که بي صدا يه عمره گريه کردم

قسمت نشد ببینمت ،خدانگهداری کنم
فرصت نشد بمونم و از تو نگهداری کنم
گفتم اگه ببینمت دل کندنم سخته برات
اگه یه وقت بگی نرو
رفتن پر از درده برام
گفتم صداتو نشنوم
ندیده از پیشت برم
پشت سرم زاری نکن
چی کار کنم مسافرم...

من میرم ولی باز ،تو بدون همیشه
یاد تو از خاطر من، فراموش نمیشه
گل من خوب می دونی،
بی تو تک و تنهام عزیزم
اگه تو نباشی می میرم....

نامه رو تا تهش بخون
گریه نکن طاقت بیار
نامه رو خط خطی نکن
دو جمله رو هم دووم بیار
باور نکن یه بی وفام
نامه میذارم و میرم
نه ،
قسمت زندگی اینه
به کی بگم مسافرم...

سهم من از تو دوری
تو لحظه های بی کسیم
قشنگی قسمت ماست
که ما به هم نمی رسیم.......

من میرم ولی باز ،تو بدون همیشه
یاد تو از خاطر من، فراموش نمیشه
گل من خوب می دونی،
بی تو تک و تنهام عزیزم
اگه تو نباشی می میرم....

همیشه زنده می مونه با یاد تو ترانه هام
منو ببخش اگه بازم ، اشکام چکید رو نامه هام
دیگه تموم شد فرصت ، خاطره هام پیشت باشه
تموم خاطرات خوش ، خدانگهدارت باشه........